 |
| Ben Kadınlara Güvenirim |
Ben Kadınlara Güvenirim
Her zaman, kadınların erkeklerden daha mert, daha yiğit, daha dürüst, daha ilkeli, daha sadık, daha dost olduklarına inanırım...
Sırtımı dayayacaksam, bir kadına dayamak isterim. Elimi tutacaksa, bir kadın tutsun...
Beni bir kadın doğurduğu için değil...
Ne bir kadının sütünü içtiğimden, ne beşiğimi bir kadın salladığından, ne başımı bir kadının dizlerine koyduğumdan...
Ne ilk gözağrısı bir kadını sevdiğim için. Ne son, yüreğimde bir kadın yaşadığı için...
Kadınlar yiğittir...
Kadınlar...
Oysa beni hep kadınlar ağlattılar... Ben biliyorum; ilk kadın ben ağlamadan sütümü vermemiştir. Sonra çocuğun dünyasında, çok erken bir ayrılışın ağıtlı yılları...
Daha sonra ilkokulun tahta sıra kapaklarında ‘‘z’’leri ‘‘s’’ diye okuduğum için ağlatan ikinci kadın...
Sonra bir mektupla, bir şiirle,
bir çiçekle, bir el tutuş, bir öpüş, bir sevdayla sıra sıra gelip-giden...
Sulu gözlerle baktığım kadınlar...
Beni hep kadınlar ağlattılar. Olsun...
Ben kadınlara güvenirim...
Eğer sırtımı korkusuzca dayayabileceğim bir tek dostum
olacaksa, kadın olsun...
Bir kadının omuzu, bir erkeğin omuzundan daha güvenlidir...
Korkusuzca koyun başınızı...
Bir kale duvarı gibi sağlam, bir ova gibi geniş, bir çınar gibi yüce, bir volkan kadar güçlü, kuştüyü yastık kadar huzur verici...!
Bekir Coşkun
Resim Temsilidir.
