Bu güzel şiirin öyküsü:
Cahit sıtkı..Beşiktaş'ta lisede yatılı okurken.. hafta sonları dışarı çıkılırdı.. Akşam dışarı çıkanlar bir birlerine anlatırlardı.. Kimle buluştukları, ne yaptıkları.. Ama Sevgili Cahit Sıtkı'nın hİç anlatacağı kız arkadaşı veya sevgilisi yok.. Herkes anlatığında birde Cahit Sıtkı Tarancı'ya sorarlardı.. Cahit sen ne yaptın..Bir gün akşam vakti Okula dönerken(Kabataş lisesi) ünlü şair yolda düşmüş güzel bir bayanın fotoğrafını bulur..
Alır ve doğru Beyoğlu'na gider..Oturur.. Kendi kendine bu güzel bayanın dilinden mektup yazar.. Fotografı da mektubun içine koyarak kendi kendine okula postalar..Bir iki gün sonra postacı geldiğinde Mektupları bırakırken bağırırlar Cahit mektubun var..Cahit alır mektubu.. Yatakhanede açar.. Vakit akşamdır..Ve herkese yüksek sesle okur..Fotoğrafı da arkadaşlarına gösterek mağrur bir şekilde hava atar.. Her hafta bu mektup yazma işini devam ettirir..Cahit Sıtkı bu arada boş durmaz.. O zaman bu kadar nufüsa sahip olmayan İstanbul'da bu kızı arar, bulur..Kız bir albayın kızı ve evlenmiş çoluk çocuğa karışmıştır..Gün gelir büyük şair başka bir kızla evlenir ama kendi kendine yarattığı bu büyük aşkı hiç unutmaz..Bir pazar günü evinde şair isyan edip bu şiiri yazar..Şairlerin yüreklerinde bazen böyle büyük aşklar saklanır..
ABBAS
Haydi Abbas, vakit tamam;
Akşam diyordun işte oldu akşam.
Kur bakalım çilingir soframızı;
Dinsin artık bu kalb ağrısı.
Şu ağacın gölgesinde olsun;
Tam kenarında havuzun.
Aya haber sal çıksın bu gece;
Görünsün şöyle gönlümce.
Bas kırbacı sihirli seccadeye,
Göster hükmettiğini mesafeye
Ve zamana.
Katıp tozu dumana,
Var git,
Böyle ferman etti Cahit,
Al getir ilk sevgiliyi Beşiktaş'tan;
Yaşamak istiyorum gençliğimi yeni baştan.
Cahit Sıtkı TARANCI Saygıyla
