Yaşlılığıma mektup:
Sevgili Ben...
Yaşlandığında haklı olduğundan emin olsan bile asla kimseye bir şey öğretme çabası içinde olma!
Bunun seni ne kadar rahatsız ettiğini hatırlıyor musun? Yaşlıların tavsiyesine kendin uydun mu?
İstenmedikçe yardım etmeye çalışma. Kendi yardım isteğinle kimseye zorlama.
Sevdiklerini dünyadaki tüm talihsizliklerden korumaya çalışma. Sadece onları sev...
Sağlığın, komşuların, hükümetlerin, emekliliğin hakkında şikayet etme!
Konuşurken, eski bir kavgaya dönüşme, konuşmaların kavga eder gibi değil, insanı okşar gibi olsun.
Çocuklardan minnet bekleme…
Kendi gençliğini hatırla, nankör çocuk pek yoktur ama çocuklarından minnettarlık bekleyen anne ve babalar vardır.
Ben senin yaşlarındayken... gibi cümleler söyleme sana en iyi yılları verdim.. ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' 'gibi cümleleri ise asla söyleme.
Torunlarınız varsa, size büyükbaba demeleri için ısrar etme.
Son paranı yaşlanma karşıtı tedavilere harcama.
İşe yaramaz.
En iyisi bir gezi için harcamak…
Aynaya bakma ve kendini kandırma ve olabildiğince şık görünmeye çalış. Kesinlikle yakışıklı, genç değil.
İnan bana böylesi daha iyi…
Eşine dikkat et, buruşuk, çaresiz ve huysuz bir yaşlı olsa bile.
Bir zamanlar genç, güçlü ve neşeli olduğunu unutma.
Ve belki de şu anda sana gerçekten ihtiyacı olan tek kişi o
Yeni teknolojileri anlamak, haberleri takip etmek, sürekli olarak yeni bir şeyler çalışmak, 'zamanda geride kalmamak' iyi gelir.
Bu eğlenceli.
İstediğini yap,hâlâ yapabiliyorken!
Hiçbir şey için kendini suçlama.
Hayatına ya da çocuklarının hayatına ne olduysa bil ki sen elinden geleni yaptın.
Her durumda saygınlığını koru! Sonuna kadar!
Elinden geleni yap bu çok önemli
Ve unutma, hala hayattaysan, birinin sana ihtiyacı var...!
Alıntıdır
Resim Temsilidir
