70'lerin, 80'lerin, 90'ların çocukları





**70'lerin, 80'lerin, 90'ların çocukları, haydi zamanda yolculuğa!**

O yıllardan konuşalım mı biraz? Her şeyin çok başka olduğu, İmkanın az, huzurun çok olduğu yıllardan... Her ne kadar zor zamanlar geçermiş olsak da dönme şansımız olsa bir an bile tereddüt etmeyeceğimiz yıllardan... Eminim vardır herkesin söyleyecek birkaç sözü. Ne dersiniz?  Şarkılar bile bir başkaydı değil mi? Pilli eski radyolardan çalan... *Boğazında düğümlenen hıçkırık olayım* *Unutma beni, unutama beni*. Arkası yarınlar vardı, dedemin hiç kaçırmadığı. En heyecanlı yerinde biter, ertesi gün kaldığı yerden devam ederdi. Müptelası olur, diğer gün saatini beklerdim. Edebiyat ihtiyacımız bile oradan giderilirdi: radyo tiyatroları, romanlar, hikayeler... kitap okumayanlar radyolardan dinlerdi. Bir edebiyat vasıtasıydı elimizdeki tek teknoloji aracı

   Zorlu okul yolları... Çoğumuz fişlerden öğrendik okuma yazmayı. "Birinci sınıflarda bir duvarda da okuma fişleri bulunurdu. "Ali bana top at" gibi basit cümlelerden oluşan fişler büyük kartonlara yazılır, du­vara boydan boya gerilmiş iplere asılırdı." (s. 76) Gözümüz gibi bakardık onlara, Ali'nin ata baktığı gibi. Öğretmen fasulye isterdi, ninem gerçek fasulye koyardı çantama. Onlarla öğrendim birçok şeyi, plastik olanlara hiç ihtiyaç duymadan..

  Salçalı ekmekler, Mahalle maçları, Hava kararana kadar oynanan saklambaçlar, Misketler, uçurtmalar, içi daima çürük elma olan şekerler, Bayramlarda kapı kapı dolaşıp şeker toplamalar... Sonra mı? Sonrası yarın...  1970-2000 yılları arasını oldukça güzel resmetmiş...
AYFER Tunç
#
Daha yeni Daha eski

İletişim Formu