Varlıkta,
Yoklukta,
Birbirine omuz veren insanlar
Gittiler birer, birer...
Artık menekşeler bile emanet edilmiyor,
Daire numaralı komşulara ...
Kapı deliklerindeki mesafe kadar muhabbet.
Mutfaklardan tüten yanık soğan kokuları iştah kabartmıyor...
İki dedikodu bile
Camdan cama ayıp olmasın diyeyken,
Ruhu ölgün yaşıyoruz.
Birbirinden habersiz, aynı çatılarda,
Beton yığınlarında taşlaşmış
Boş bedenlere emanet hayat...!
O taşlaşmış ruhlar içinde,
İnsan insana duvar
İnsan insana uzak
İnsan insana tuzak...!
Gülsen Dede
