1976'da, Vietnam'daki birçok huzurevini kasıp kavuran bir grip salgını sırasında, bir ayrıntı yaşamla ölüm arasındaki farkı yarattı.
Bu huzurevlerinden birinde, gelişmiş tıbbi ekipmandan yoksun olan bakıcılar basit ama ustaca bir yönteme başvurdular: postüral drenaj. Gövdenin altına havlu yığdılar veya hastaları eğimli sedyelere yatırdılar, böylece yer çekiminin akciğer salgılarını boşaltmasına ve hava yollarını temizlemesine yardımcı oldular.
Antiviral ilaç veya solunum cihazı yoktu. Sadece havlular, doğaçlama ve dikkatli gözlem. Ve işe yaradı. Bu tesiste hiç kimse ölmedi, bu yöntemin kullanılmadığı diğer yerlerde ise onlarca kişi öldü.
Bu olay Vietnam dışında fark edilmedi, ancak yaratıcılığın ve insani bakımın kaynak eksikliğini nasıl telafi edebileceğinin güçlü bir örneği haline geldi. Bazen çözüm en gelişmiş teknolojide değil, temel unsurlarda yatıyor: yaratıcılık, ciddiyet ve hayat kurtarma isteği.
#Alıntı
Mehmet Ali Arslan, Name Gazetesi Haber Blog