KOYNUMDA HEP UMUT SAKLADIM
Ben de şu dünyaya geldim geleli
Ömürümde mutlu olup gülmedim
Çekmediğim dert, çile kalmadı
Bir türlü şu devranın çözemedim
Bir ömür oldu, gün yüzü göremedim
Dilime men, içime dert koydular
Her gün canımı tenimden söktüler
Aman ciğerimi ateşle yundular
Ben şu koynumda hep umut sakladım
Gelin yalnızlığımda görün beni
Vurdum sırtıma bitmeyen sevdamı
Dost olan beri gelsin, görsün beni
Acılara, yoksulluğa katılan
Cefaların köz halını görmüşüm
Ahları bitmeye Kağızman'ın
Yaz günlerin hazanında doğmuşum
Boşa geçen ömre, yanar ağlarım
Dünyamı çevirdiler bir mahsere
Anlatmak istiyorum dertlerimi
Davam kalmasın kabire, mahşere
Beni darağacına götürseler
Üçbuçuk soysuza! Sırtımı dönmem
Çobanoğlu'yum yalanınlarından bıktım
Ben yobaz hırkası giyeni övmem
Şiir: Mehmet Çobanoglu
25.07.2024
İstanbul
Resim alıntı
