ARAPLAR KÖYÚNDE BABA DOSTU HASAN AMCAYI ZIYARET HIKÂYESI.
Dün fizik tedavi sonrası babamlara gittim. Babama sordum: "Babacığım, seni gezdirmek istiyorum. İstediğin bir yer var mı?" Bir aydır evden çıkmamıştı; nedeni ise annem gece düşmüş ve babam da onu kaldırmak isterken kayıp düşmüş, belini incitmişti. Şükürler olsun toparlandı ama eskisi gibi çok sevdiği kahveye artık tek başına gidemiyordu. Eve hapsolmuş gibiydi ve biraz da denge kaybı vardı.
Babam, "Kızım, benim 40 yıllık dostum var Araplar köyünde. Beni ona götür," dedi. Hemen aradık ve müsait olduklarını öğrendik. Yarın görüşmek üzere sözleştik. Bugün yola koyulduk ve Araplar köyüne gittik. Babamın yüzündeki mutluluğu görmek her şeye değerdi. O dostuyla buluşmak ona yıllar öncesine gitmiş gibi hissettirdi.
Araplar köyünde babamın dostuyla geçirdiğimiz vakit, sanki zamanı durdurmuş gibiydi. Eski dostlar arasında geçen samimi sohbetler, paylaşılan hatıralar ve içten gülüşler babamın yüzünde yılların yorgunluğunu hafifletti. Dostu Hasan Amcanın bahçesindeki asırlık ağaçların gölgesinde otururken, babamın gözlerindeki parıltı her şeye değerdi. O anlarda, babam gençliğine geri döndüğünü hissettim. Arkadaşı Hasan amcayla konuşurken ne kadar rahatladığını, huzur bulduğunu görmek bana da büyük mutluluk verdi.
Kahvelerimizi yudumlayıp, eski günlerden bahsettikçe, babamın eskisi gibi neşeli olduğunu görmek beni de derinden etkiledi. Dostluklarının ne kadar kıymetli olduğunu bir kez daha anladım. O anlarda, zamanın ve mekanın ötesinde, sadece dostluk ve sevginin kaldığını fark ettim. Bu buluşma, babam için bir moral kaynağı oldu, onun bu kadar mutlu olduğunu görmek bana da güç verdi.
Günü sonlandırmadan önce, babam ve dostuyla birlikte eski hatıraların yer aldığı köy sokaklarında kısa bir gezinti yaptık. Yıllar önce yaşanmış olayları anarken, babamın yüzündeki tebessüm ve dostunun gözlerindeki minnet, bu ziyaretin ne kadar önemli olduğunu gösterdi.
Sonrasında, kardeşim Necip Otogaza götürmek üzere yola çıktık. Kardeşimin iş yerinde de keyif dolu vakitler geçirdik. Kardeşimle hasret giderdik, birlikte çay içip sohbet ettik. Babamın mutluluğunu paylaşmak ve kardeşimle birlikte olmak, bana büyük bir iç huzuru getirdi.
Bütün bu anılar, içimde derin izler bıraktı. Babamın mutluluğu ve huzuru, benim için her şeyden önemliydi. O gün yaşadıklarımız, hayatımın en değerli anıları arasında yerini aldı. Bu güzel günü unutulmaz kılmak, babamın ve annemin yüzündeki gülümsemeyi görmek, her şeye değerdi. 06 Ağustos 2024
Hikaye yazarı
FATMA ÖZTUTAN